Tatuaż Japoński
Tatuaż japoński – jap. horimono lub irezumi – sposób zdobienia ciała polegający na wprowadzeniu barwnika w skórę.
Kompletny tatuaż japoński
Tatuaż japoński posiada wiele unikalnych cech odróżniających go od tatuaży z innych stron świata, są to przede wszystkim bogata kolorystyka, symbolika, wzornictwo, metody tatuowania oraz wielowiekowa tradycja wykonywania zdobień. Horimono jest wielobarwny, składa się z pięciu podstawowych kolorów: czerni, czerwieni, zieleni, indygo, zółci, inne kolory powstają z połączenia podstawowych barwników. Kompletny tatuaż japoński pokrywa całe ciało (w tym genitalia) z wyłączeniem twarzy, szyi i dłoni oraz wąskiego pasa skóry tułowia od końca szyi do pępka.
Pierwsze horimono rozumiane jako tatuaż artystyczny, zdobiły ciała strażaków z Edo, ich ulubionym motywem był karp i smok, kojarzone z żywiołem wody. Tej grupie zawodowej przypisuje się wylansowanie mody na tatuaże, które szybko zyskały popularność wśród mieszczaństwa (chōnin), do którego zaliczano kupców, rzemieślników i artystów. Każda grupa zawodowa miała inne, zarezerwowane dla siebie motywy, tatuaże odzwierciedlały pozycję społeczną posiadacza. Sprowadzenie sztuki tatuażu do podziemia nastąpiło w okresie restauracji Meiji gdy tatuowanie ciała zostało zakazane prawem, zakaz zniesiono w 1948 roku. Izolacja Japonii przyczyniła się do zachowania sposobu wykonywania horimono w prawie niezmienionej formie, nadal wielu mistrzów tatuażu, zwanych horishi, stosuje tradycyjne narzędzia – tebori (na które składają się metalowe igły hari przymocowane jedwabną nicią do bambusowej rączki) i metody wprowadzania barwnika w skórę, a także te same motywy wywodzące się ze sztuki drzeworytnictwa ukiyo-e, które często odnoszą się do mitologii japońskiej.
Obecnie w Japonii irezumi jest bardzo popularne wśród członków yakuzy, przez co osoby posiadające tatuaż budzą strach w społeczeństwie i są narażone na ostracyzm, mają zakaz wstępu do niektórych miejsc np. na basen lub kąpieliska w uzdrowiskach (onsen).
Tatuaż japoński przyczynił się do spopularyzowania tej formy zdobienia ciała w Europie, za sprawą angielskiego króla Edwarda VII, który z wizyty w Japonii przywiózł tatuaż z motywem smoka. Informacja została nagłośniona przez prasę i w efekcie tatuaż stał się modny w wyższych sferach w całej Europie, niebawem inni arystokraci stali się posiadaczami podobnych zdobień, m.in.: Jennie Jerome, król Jerzy V, Oskar II Bernadotte – król Szwecji, Haakon VII – król Norwegii, wielcy książęta rosyjscy Aleksy i Konstanty, arcyksiążęta austriaccy Rudolf i Franciszek Ferdynand, królowa Olga i król Jerzy I w Grecji. Wzorem japońskich mistrzów tatuaży, angielscy artyści otwierają pierwsze salony tatuażu. Pierwszym był David Purdy w 1870 r.
Materiał zaczerpniąty z Wikipedii
Wzór tatuażu japońskiego
Wzór tatuażu japońskiego
Wzór tatuażu japońskiego
Wzór tatuażu japońskiego
